Meer over Londen Congres over Menselijke Problemen

De hamvraag, natuurlijk, waar de Mens zich voor gesteld ziet is: zal hij lang genoeg leven om dit materiaal te benutten? En dat ligt natuurlijk helemaal aan een gooi met de dobbelsteen, kop of munt, en andere toevallige gebeurtenissen van dit soort of misschien aan onze eigen bekwaamheden en inspanningen.

Het enige spel waarvan ik niet denk dat we het de andere persoon durven laten spelen, is het opblazen van de Aarde. En als we het stoppen daarvan op de een of andere manier kunnen beïnvloeden, nou, dan denk ik dat we het aan onze eer verplicht zijn om dat te doen. – L. Ron Hubbard

Hoewel de Tweede Wereldoorlog allang voorbij was en er meer dan tien jaar voorbij was sinds Engeland de schokken van nachtelijke bombardementen had gevoeld, waren er nog steeds puinhopen – niet in de straten, maar zeker nog wel in de gedachten van de inwoners.

En zo kwam het dat L. Ron Hubbard in de herfst van 1956 scheep ging naar Europa. Onderweg, aan boord van de Queen Elizabeth, schreef hij een boek dat veel zei over wat hij naar Engeland zou brengen en naar een continent dat nog steeds gebukt ging onder de verwoeste economie ten gevolge van de oorlog.

Heel toepasselijk voor al het andere dat hij zou brengen op het gebied van nieuwe ideeën, was de plaats van samenkomst de opnieuw gebouwde Royal Festival Hall in South Bank, Londen. Het podium werd opgeluisterd met de vlaggen van de twintig naties, elk ervan het land representerend waarvandaan de Scientologists allemaal waren toegestroomd. En in het gangpad zaten honderden mensen te wachten om L. Ron Hubbard te zien, te horen en met enig geluk ook te ontmoeten op zijn eerste congres buiten Amerika.

Maar dit was dan ook niet zomaar een congres. Het was namelijk ook de kroon op een intensief jaar van reizen voor Ron. Hoewel het merendeel van de Scientology wereld daar niets van afwist – en tussen al het andere door waar hij mee bezig was, het trainen van auditors en lezingen geven op congressen in Phoenix en Washington DC – had hij ook een verafgelegen buitenpost in Dublin, in Ierland in het leven geroepen.

Die plaats was specifiek gekozen door LRH als een gebied van de wereld waar Scientology vooralsnog onbekend was, en dat alles met als doel het ontwikkelen en testen van nieuwe technologie voor grootschalige toepassing. Zelfs nog specifieker, het centrum diende als basis om bestuurlijke procedures te verfijnen, zodat die basistechnologie effectief en succesvol gedissemineerd kon worden door iedere Scientologist in zijn eigen gebied. Om dezelfde reden was Dublin gekozen, omdat Dublin ook een stad was die nog niet bekend was met de naam L. Ron Hubbard en dus, zoals hij naar voren bracht, hing het succes ervan totaal niet af van zijn eigen beroemdheid – waarmee werd bewezen dat de actie overal kon worden herhaald.

Met die research op de achtergrond begon het Congres met iets totaal anders: er was een presentatie van zes afzonderlijke sprekers, te weten: een biofysicus, een acteur verbonden aan de radio, televisie en het toneel, een leraar, een directeur van een bedrijf, de president van de Britse Sales Promotion Association en uiteindelijk werd het publiek toegesproken door een aartsbisschop die sprak over de vele problemen waarmee hij geconfronteerd werd bij het uitvoeren van missiewerk over de gehele wereld.

Waarna Ron zelf het podium besteeg voor zijn imponerende openingslezing: “De onophoudelijke zoektocht van de mens”. Wat er volgde was een veelomvattende kijk op de schijnbaar onoverkomelijke problemen waar de mensheid zich mee geconfronteerd zag en hoe elk daarvan zich gewonnen geeft voor de eenvoudigste Scientology principes. Van het opvoeden van kinderen tot het reduceren van de criminaliteit, van het aanpakken van de werkplek tot het oplossen van escalerende internationale conflicten – hier was de oproep voor Scientology om haar rol op zich te nemen op het wereldtoneel.

En zo kwam Ron’s aankondiging van het middel waarmee Scientologists overal die taak konden volbrengen, met het onthullen van de resultaten van zijn centrum in Dublin en met wat hij ook beschreef als “De Meest Schitterende Hoop voor de Mensheid”: De Personoonlijke Efficiëntie Cursus.

Daarbij hoorde het recentelijk gepubliceerde Scientology: De Grondbeginselen van het Denken en de specifieke manier waarmee het kon worden onderwezen aan oningewijden. Maar er was nog meer – het boek dat hij onderweg geschreven had, waarbij Scientology oplossingen werden aangedragen op een nog fundamenteler niveau, voor het meest fundamentele aspect van het menselijk bestaan: De Problemen van de Werkende Mens: Scientology toegepast op de Alledaagse Wereld.

En toch had Ron nog meer pijlen op zijn boog. Want terwijl De Persoonlijke Efficiëntie Cursus de middelen verschafte voor toepassing helemaal onderaan, nam hij vervolgens het standpunt in vanaf de top van de planeet – waarbij hij de Scientology oplossingen aandroeg voor zowel het een halt toeroepen van die krachten die destructief waren voor de toekomst van de mens, alsook de middelen om een hele natie nieuw leven in te blazen.

Om alleen dat te bewerkstelligen beloofden gedelegeerden van dat Congres om een petitie te schrijven naar de wereldleiders en om twee kritieke zaken op de agenda van hun regering te krijgen: ten eerste, om de geneeskunst volledig door te lichten; en ten tweede om een halt toe te roepen aan de ongebreidelde uitstoot van radioactieve straling in de atmosfeer.

En zo begon het – Scientologists die naar voren komen als oplossers van wereldproblemen.