Meer over De Bron van Levensenergie

“Deze eenheid is in staat om materie en energie te plaatsen in ruimte en tijd, het op vele manieren om te zetten, te conserveren en te veranderen, materie en energie in ruimte en tijd te starten en te stoppen, en – wat dacht je daarvan, zeg – is ook in staat om ruimte en tijd uit te vinden, en is waarschijnlijk in staat om zoveel meer zaken uit te vinden dan ruimte en tijd, dat ruimte en tijd eruitzien als het spel van een kleine schooljongen.” – L. Ron Hubbard

Wat is levensenergie eigenlijk? Waar komt die vandaan? Hoe krijg je er meer van? Eeuwenlang hebben filosofen, geleerden en wetenschappers er geen antwoord op kunnen vinden, verblind als ze waren door hun eigen gefixeerde ideeën.

Iets dergelijks speelde ook in het begin van de jaren ’50, toen aan een vooraanstaande Amerikaanse universiteit een experiment werd gedaan om energievelden te meten waar een menselijk lichaam mee omgeven is. Als hun theorieën dat “de mens uit modder voortkomt” correct waren geweest, zouden die velden uit afzonderlijke cellen afkomstig moeten zijn. Dat was echter niet het geval. De energie bleek een mysterieus enkelvoudig bronpunt te hebben. Dat resultaat werd natuurlijk maar weer even snel onder een wetenschappelijk tapijt geveegd. Toch ontging de betekenis ervan één bepaalde man niet.

Het was het jaar 1952. L. Ron Hubbard verbleef toen in Phoenix, Arizona. Hij had zojuist zijn onderzoekingen naar de volledige omvang van het verleden van de Mens afgerond en had zijn bevindingen in het boek Scientology: Een Historisch Verhaal van de Mens gepubliceerd. Met behulp van de eerste E-meter had hij het hele tijdspoor in kaart gebracht en vastgesteld dat de Mens niet een wezen was dat maar één keer leefde, maar daarentegen een onsterfelijk spiritueel wezen bleek, waarvan het verleden tot in het oneindige terugging.

Godsdiensten hebben het al duizenden jaren lang over de ziel, de geest of het spirituele. Toch had nog nooit iemand de levensenergie geïsoleerd of gemeten – hoeveel kilowatt, hoeveel ohm, hoeveel ampères. Zodoende begon Dhr. Hubbard zijn onderzoek naar de elektronische aspecten van het menselijk zijn en denken. In september 1952 had hij de antwoorden.

Voordat hij naar Engeland vertrok om daar de eerste Europese Scientology organisaties te vestigen, overhandigde L. Ron Hubbard Scientologists in Phoenix in beperkte oplage een versie van het manuscript van een nieuw boek, Scientology 88.

Toen hij medio september in Londen was aangekomen, stichtte hij vervolgens de eerste Engelse school voor beroepsopleiding in Scientology aan Holland Park Avenue 163 in Londen en begon hij aan een aantal avondlezingen die bij elkaar 20 uur duurden. Het leerboek bestond uit de voltooide versie van Scientology 88, wat nu werd uitgegeven als Scientology 8-80, De Elektronische Aspecten van het Menselijk Zijn en Denken van de soort Homo Sapiens.

Tijdens de lezingenreeks onthulde Dhr. Hubbard voortdurend al hetgeen hij te weten was gekomen over theta als de Bron van Levensenergie. Hij vertelde hoe een thetan precies energie creëerde, materie vormde en tijd en ruimte postuleerde. Hij zette ook tot in detail de energieverschijnselen uiteen die bij de thetan horen, namelijk stromingen, verstrooiingen, ridges (ook wel ophopingen genoemd), explosies, golflengten, trekstralen en drukstralen.

Als klap op de vuurpijl legde hij zijn onderzoeksmethode uit waar hij alles op baseerde en waarmee hij alles van Dianetics en Scientology had weten te ontdekken. Die bestond uit de zogenaamde Q-lijst, het hoogste niveau van kennis waar al het andere van is afgeleid, en de Logica’s, oftewel denkmethoden en de manier waarop gegevens kunnen worden georganiseerd en met elkaar in ordelijk verband kunnen worden gebracht. Kortom, dit geheel vormde de sleutel voor begrip van zowel Scientology als het fenomeen leven zelf.

Hier zijn dan L. Ron Hubbard’s legendarische lezingen waarin het volledige spectrum van energieverschijnselen van de menselijke geest uit de doeken wordt gedaan.